Αυτή η σελίδα αναφέρεται στους αληθινούς φίλους που συντρόφευσαν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου που μοιράστηκαν με το δικό τους μοναδικό τρόπο ό,τι και αν μου συνέβη. Έφυγαν αφήνοντας τις καλύτερες των αναμνήσεων, χωρίς να ξεχαστούν στα χρόνια που πέρασαν και περνούν ποτέ. Πολλοί ίσως να γελάσουν βλέποντάς τους, είμαι όμως σίγουρος, ότι οι περισσότεροι θα καταλάβουν, θα συμμερισθούν και ίσως και συγκινηθούν. Γιατί αυτό που λέει ο λαός "θέλεις φίλο; πάρε σκύλο" είναι μία μεγάλη, αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Η ανιδιοτελής και πραγματική αγάπη τους δεν είναι δυνατόν να συγκριθεί με τίποτα. Μοιραστείτε μαζί μου αυτές τις τρυφερές αναμνήσεις. Είμαι σίγουρος ότι σε πολλούς από εσάς, ίδιες θα ξυπνήσουν.
Τσάρλι 1974 - 19 Νοεμβρίου 1982
1976
1976
1979
1979
19 Νοεμβρίου 1982
Τέλος
Το σκυλάκι αυτό μας συντρόφευσε για 8 χρόνια, μας έδωσε μία σπάνια αγάπη, αγαπήθηκε από όλους όσους το γνώρισαν, αποτέλεσε τη μασκότ της οικογένειάς μας αλλά και όλης της γειτονιάς και ένα βράδυ, γυρίζοντας από μία εκδήλωση, περιμένοντας να το δούμε μέσα από τη μαύρη σιδερόπορτα, να μας προϊπαντεί, ανοίγοντας ακούσαμε ένα βογγητό. Έτρεξα, το σήκωσα στην αγκαλιά μου, γύρισε με ό,τι δυνάμεις του είχανε μείνει, με κοίταξε, με αποχαιρέτισε και έφυγε. Δεν θα το ξεχάσω όσα χρόνια και αν περάσουνε, ποτέ...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Άβα 1984 - 28 Φεβρουαρίου 1996
1984. Μόλις είχε γεννηθεί
1986
1986
1986
1986
1987
1987
1991
1993
Φεβρουάριος 1996
Η λυκοσκυλίτσα αυτή μας συντρόφευσε 12 χρόνια. Είχε εκπαιδευτεί να συνοδεύει το πατέρα μου, έχοντας πρόβλημα στα μάτια του, τα τελευταία χρόνια και να τον προστατεύει. Ο πατέρας μου, την είχε μαζί του από το 1984 έως το 1988. Μετά, στάθηκε για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της, κοντά στη μητέρα μου, κατά το πρώτο διάστημα της χειρίας της, και μαζί της ανατράφηκε ο γιός μου, έως και τα 5 του χρόνια. Το 1996 της έκανα ευθανασία, γιατί είχε προσβληθεί από την ανίατη ασθένεια. Η απώλειά της ήταν έντονη, περισσότερο στη μητέρα μου αλλά και στο γιό μου.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η Δική μου Άβα
2000 - 8 / 7 / 2010
Μόλις τη φέραμε στο σπίτι. Μάϊος του 2000.
Ιούνιος 2000. Λάτρευε τη θάλασσα.
2002
2003 με το γιό μου.
Καλοκαίρι 2003
Με την άσπονδη φίλη της, τη Λίλη, τη μικρή σκυλίτσα της μητέρας μου.
Καλοκαίρι 2004
2006
2008
Η αρχή της ασθένειας της. Είδη άρχιζε η παράλυση των πίσω άκρων μετά την εκφυλιστική μυελωπάθεια από την οποία είχε προσβληθεί.
2009
Εντελώς παράλυτα τα πίσω της άκρα. Υποβασταζόμενη από εμένα με ένα αυτοσχέδιο ιμάντα που είχα φτιάξει, περπατούσε με τα μπροστινά, ζώντας μία σχετικά φυσιολογική ζωή, αλλά μία μεγάλη δέσμευση για τη φροντίδα της από μένα.
2010
Ιούλιος
Δυστυχώς η παράλυση επεκτάθηκε και στα μπροστινά άκρα, με αποτέλεσμα, η μετακίνησή της να είναι αδύνατη. Έτσι πήρα τη μεγάλη απόφαση, μια απόφαση που ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω.
Βρίσκεται για πάντα έξω από το γραφείο μου, μαζί με τις αυτοσχέδιες κατασκευές που τη βοήθησαν 2 χρόνια σε αυτό το μαρτύριο που πέρασε. Ήταν φοβερά συνεργάσιμη, σε όλο αυτό το διάστημα και ήθελε να ζήσει, καταλαβαίνοντας πιστεύω τη κατάστασή της. Μου λείπει αφάνταστα. Σημάδεψε τη ζωή μου...
